เมื่อวันที่ 11 ธันวาคม 2541 ประเทศไทยต้องเผชิญโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ เมื่อเครื่องบินโดยสาร แอร์บัส A310-300 ของสายการบินไทย เที่ยวบิน TG 261 เส้นทางกรุงเทพฯ – สุราษฎร์ธานี ประสบอุบัติเหตุขณะพยายามร่อนลงจอด ท่ามกลางสภาพอากาศแปรปรวนจากอิทธิพลของพายุ จิว เครื่องบินเสียหลักกระแทกกับหอบังคับการบินบางส่วน ก่อนพุ่งตกในพื้นที่ป่ายาง ห่างจากสนามบินประมาณ 2 กิโลเมตร

เหตุการณ์สะเทือนขวัญครั้งนั้นมีผู้เสียชีวิตถึง 101 คน และบาดเจ็บ 45 คน หนึ่งในผู้รอดชีวิตที่ได้รับบาดเจ็บคือ เจมส์ เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์ นักร้องและนักแสดงชื่อดังในยุคนั้น

เจมส์เคยเล่าย้อนความหลังในเหตุการณ์ครั้งนั้นว่า ขณะเครื่องบินวนรอบสนามบินเป็นครั้งที่สอง ความผิดปกติเริ่มเกิดขึ้น เสียงผู้โดยสารเริ่มเปล่งเสียงร้องด้วยความกังวล ก่อนเกิดแรงกระแทกและเสียงโหยหวนดังกระหึ่มทั่วห้องโดยสาร ตัวเครื่องไถลไปตกในบึงกลางป่ายาง ซึ่งมีน้ำและช่วยลดแรงกระแทก ทำให้มีผู้รอดชีวิตบางส่วน

เจมส์เล่าว่า เขาเชื่อว่ารอดชีวิตมาได้จากแรงศรัทธาในองค์พระพิฆเนศ โดยในช่วงที่รู้สึกเหมือนกำลังจะหมดสติ ได้ยินเสียงเรียกให้ลืมตา และนั่นทำให้เขาฟื้นคืนสติและรอดพ้นจากความตายอย่างปาฏิหาริย์

แต่อีกด้านหนึ่ง แม้ร่างกายจะรอดมาได้ แต่จิตใจกลับต้องแบกรับความบอบช้ำยาวนานกว่าทศวรรษ เจมส์เล่าว่า ในช่วง 10 ปีแรกหลังเหตุการณ์ เขาไม่สามารถขึ้นเครื่องบินโดยไม่เกิดอาการหวาดกลัวได้ ทุกครั้งที่เครื่องบินขึ้น เหงื่อจะออกเต็มฝ่ามือ หัวใจเต้นแรง หายใจไม่เป็นปกติ และต้องนั่งติดหน้าต่างตลอดเวลา เพื่อมองออกไปข้างนอก

แม้ทุกอย่างในเครื่องจะดูปกติ แต่ภายในใจของเขากลับวุ่นวายตลอดเวลา โดยเฉพาะช่วงที่เครื่องบินเผชิญฟ้าฝนหรืออากาศแปรปรวน ซึ่งเจมส์เปรียบว่า เหมือนนรก เจมส์ยังกล่าวด้วยความซาบซึ้งถึง ครูก้อย ภรรยาของเขา ที่คอยอยู่เคียงข้างและให้กำลังใจตลอดช่วงเวลาที่ยากลำบาก เธอคือคนที่บีบมือ ปลอบใจ และโอบกอดผมทุกครั้งที่ผมมีอาการ

ปัจจุบัน เจมส์บอกว่า ตนสามารถใช้ชีวิตได้เป็นปกติมากขึ้นถึงราว 97–98% เหลือเพียงบางจังหวะ เช่น ช่วงที่เครื่องบินลดระดับอย่างรวดเร็ว ที่อาการจะกำเริบขึ้นมาอีก ท้ายที่สุด เขาขออุทิศส่วนกุศลให้กับ 101 ชีวิตที่จากไปในวันนั้น พร้อมรำลึกถึงเหตุการณ์ในฐานะบทเรียนชีวิตอันล้ำค่าที่เขาไม่มีวันลืม