จากกรณีเมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน 2568 ที่ผ่านมา เพจเฟซบุ๊ก ดาบต้น เขาหินซ้อน ได้โพสต์ภาพของชายรายหนึ่งที่กำลังเอาเท้าค่อยๆยันรถไปเรื่องๆ โดยเพจดังกล่าวได้ระบุข้อความไว้ว่า เคสนี้ทำผมอึ้งมากครับ ทุกครั้งที่ผมเห็นคนรถเสียข้างทางผมจะจอดถามไถ่

วันนี้ก็เช่นกัน มีผู้ชายคนหนึ่ง กำลังเอาเท้ายันรถไปเรื่อยๆ แดดร้อนๆ เหงื่อแตกเต็มตัวเลย เหมือนว่า น้ำมันหมด หรือรถเสีย ซึ่งมีปั๊มอยู่ข้างหน้า

แต่พอลงไปถาม คำตอบคือ รถไม่ได้เสีย น้ำมันไม่ได้หมดครับ แต่ที่ทำแบบนี้เพราะ กลัวไปไม่ถึงบ้าน ผมอึ้งกับคำตอบจากเขาสักครู่ เพราะคิดว่าแค่รถเสียเฉยๆ น่าจะเป็นคนแถวนี้แหละ

ตอนแรกผมจะไม่ได้จอดด้วยซ้ำ แกบอกกำลังกลับบ้าน ที่สุรินทร์ อ.ปราสาท จุดที่เจอนี้คือ เขาหินซ้อน พนมสารคาม จ.ฉะเชิงเทรา เลยถามต่อว่า มาจากไหน?? มีเงินเท่าไหร่?? พี่เขาบอก มาจากปลวกแดงระยอง มีเงิน200บาท เติมน้ำมันเหลือ100บาท

ตรงไหนมีบ้านคนก็จะถีบๆไปเอา ตรงไหนเปลี่ยวก็จะขับเอา ทำแบบนี้มา2วันแล้ว โอเคงั้นพี่คอผมตรงป้ายรถเมย์ข้างหน้า เดี๋ยวผมจัดการให้นะครับ นี่แหละครับความจำเป็น ความลำบากของชีวิตคนเรา มันบังคับให้เราต้องไปข้างหน้าครับ เรื่องนี้มีต่ออีกครับ เดี๋ยวมาอัพเดทครับ

ภาพจาก เพจเฟซบุ๊ก ดาบต้น เขาหินซ้อน

ต่อมาล่าสุดเพจเฟซบุ๊กดังกล่าวได้โพสต์ข้อความอัปเดตระบุว่า อัพเดทต่อครับ… พี่เขาชื่อ สมัย อายุ45 ไปทำงานก่อสร้างที่ระยอง ตั้งใจจะกลับไปหาลูกเมียที่บ้าน จ.สุรินทร์ แต่มีเงินแค่ 200 บาท เติมน้ำมันไป 100 บาท กลัวว่าน้ำมันจะไปไม่ถึงบ้าน เลยเข็นบ้าง ขับบ้าง สลับไป เดินทางมา2วันแล้ว

ผมเจอพี่สมัยที่ถนน304 ตรงเขาหินซ้อน ตอนแรกคิดว่ารถเสีย หรือน้ำมันหมด เลยจอดถาม เผื่อไปซื้อน้ำมันมาให้ พอเข้าใจสถานการณ์แล้วเลยพาไปทานข้าว เพราะไม่ได้กินตั้งแต่เมื่อคืน ต้องเก็บเงินไว้เติมน้ำมัน จากนั้นพาไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า คิดว่า จะเติมน้ำมันให้ไปต่อ และซื้อน้ำมันติดรถไป ให้ติดตัวไว้ทานข้าวอีกนิดหน่อย พอได้คุยกันก็ถามว่า อยากทำงานไหม หรืออยากกลับบ้าน พี่เขาบอกว่า ใจจริงๆอยากมีเงินกลับบ้านไปให้ลูก

ภาพจาก เพจเฟซบุ๊ก ดาบต้น เขาหินซ้อน

สักพักหนึ่งมีคนโทรหาผมพอดี จากคนใจดีโทรมาหาคนงาน(บังเอิญมาก) เป็นร้านรับซื้อของเก่าแห่งหนึ่งที่โปร่งไผ่ ผมเลยถามพี่สมัยว่าจะลองทำดูไหม ให้ไปสัมภาษณ์เอานะ ผมจะบอกทาง อยู่ไม่ไกลประมาณ15กม.จากที่นี่ มีที่พักให้ด้วย ค่าจ้างวันละ350บาท พี่สมัยรีบตอบรับทันทีว่า ไปครับ

ภาพจาก เพจเฟซบุ๊ก ดาบต้น เขาหินซ้อน

หลังจากนั้น ก็ถามผมว่า เขาจะโกงผมไหมครับ พี่สมัยบอกว่าที่กลับบ้านเพราะโดนเจ้านายเก่าโกง ผมเลยตอบว่า ไม่น่าจะโกงครับ ขอให้พี่ขยันทำงาน ตั้งใจทำงานก็พอ ก่อนไปผมได้ให้ไข่ไก่ มาม่า ปลากระป๋อง น้ำดื่ม ของกิน ของใช้ต่างๆติดตัวไปด้วย รวมถึงหมวกกันน็อคด้วย ก่อนจากกัน พี่สมัยน้ำตาคลอ เพราะความตื้นตันใจ ผมจะไม่ลืมบุญคุณเลยครับ พร้อมเข้ามาสวมกอดผม อีกประมาณ1ชม.พี่สมัยโทรมาบอกว่า เจ้านายรับทำงานแล้ว ส่วนเจ้านายก็บอกว่า หน่วยก้านดี พี่สมัยถามย้ำกับนายจ้างหลายรอบมาก ว่า เฮียไม่โกงผมใช่ไหมครับ

เรื่องนี้เกิดจากแค่คำถามว่า รถเป็นอะไรครับ ของคนแปลกหน้า และจบลงได้อย่างสวยงาม รอติดตามชีวิตของพี่สมัยต่อไปนะครับ ผมจะมาอัพเดทให้อีกทีครับ

เรียบเรียง สยามนิวส์